Ριζώδης μαϊντανός
Ο μαϊντανός (Petroselinum crispum) κατάγεται από τη νότια Ευρώπη, και συγκεκριμένα από την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Δυτικής Ασίας. O ριζώδης μαϊντανός ο οποίος καλλιεργείται επίσης στη Β. Ευρώπη για τη σαρκώδη ρίζα του.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του είναι γνωστές ακόμη από τα αρχαία χρόνια όπου ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σε διάφορα τονωτικά, αντίδοτα δηλητηρίων, αντιρρευματικά αλλά και σε διάφορες συνταγές για την θεραπεία στις πέτρες και κύστες νεφρών. Για την ενίσχυση του ουροποιητικού Η ρίζα του μαϊντανού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις ασθένειες της ουροδόχου κύστης, έγραφε ο βοτανολόγος John Parkinson σε μια συνταγή που ετοίμαζε για τη βασίλισσα της Αγγλίας εν έτει 1629.
Αιώνες αργότερα, το σύγγραμμα του Boericke, «Homeopathic Materia Medica», πρότεινε τη θεραπεία με μαϊντανό σε προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος, κάτι στο οποίο συμφωνούσε και η ομάδα των φυσικοπαθητικών γιατρών, οι οποίοι αποκαλούνταν The Eclectics στο σύγγραμμά τους The Eclectic Materia Medica, Pharmacology and Therapeutics.
Πάντως, σύμφωνα με τον J. Parkinson, αν φας πολύ κρεμμύδι ή άλλα πικάντικα μπαχαρικά, ο μαϊντανός είναι η λύση που θα δροσίσει τον οισοφάγο σου και θα σε απαλλάξει (και τους γύρω σου, εννοείται) από τη δυνατή μυρωδιά τους. Είναι πλούσιος σε μέταλλα και περιέχει περισσότερο σίδηρο από οποιοδήποτε άλλο πράσινο λαχανικό.
Είναι πηγή βιταμινών Α και Β και περιέχει τρεις φορές περισσότερη βιταμίνη C απ ό,τι τα εσπεριδοειδή. Είναι διουρητικός και άρα καλός για τα νεφρά και την πέτρα στην ουροδόχο κύστη. Είναι πολύ καλό εμμηναγωγό. Τέλος, προλαμβάνει τη ρευματοπάθεια και βοηθά στην αντιμετώπιση πρησμένων αδένων.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του είναι γνωστές ακόμη από τα αρχαία χρόνια όπου ο Ιπποκράτης το χρησιμοποιούσε σε διάφορα τονωτικά, αντίδοτα δηλητηρίων, αντιρρευματικά αλλά και σε διάφορες συνταγές για την θεραπεία στις πέτρες και κύστες νεφρών. Για την ενίσχυση του ουροποιητικού Η ρίζα του μαϊντανού μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τις ασθένειες της ουροδόχου κύστης, έγραφε ο βοτανολόγος John Parkinson σε μια συνταγή που ετοίμαζε για τη βασίλισσα της Αγγλίας εν έτει 1629.
Αιώνες αργότερα, το σύγγραμμα του Boericke, «Homeopathic Materia Medica», πρότεινε τη θεραπεία με μαϊντανό σε προβλήματα του ουροποιητικού συστήματος, κάτι στο οποίο συμφωνούσε και η ομάδα των φυσικοπαθητικών γιατρών, οι οποίοι αποκαλούνταν The Eclectics στο σύγγραμμά τους The Eclectic Materia Medica, Pharmacology and Therapeutics.
Πάντως, σύμφωνα με τον J. Parkinson, αν φας πολύ κρεμμύδι ή άλλα πικάντικα μπαχαρικά, ο μαϊντανός είναι η λύση που θα δροσίσει τον οισοφάγο σου και θα σε απαλλάξει (και τους γύρω σου, εννοείται) από τη δυνατή μυρωδιά τους. Είναι πλούσιος σε μέταλλα και περιέχει περισσότερο σίδηρο από οποιοδήποτε άλλο πράσινο λαχανικό.
Είναι πηγή βιταμινών Α και Β και περιέχει τρεις φορές περισσότερη βιταμίνη C απ ό,τι τα εσπεριδοειδή. Είναι διουρητικός και άρα καλός για τα νεφρά και την πέτρα στην ουροδόχο κύστη. Είναι πολύ καλό εμμηναγωγό. Τέλος, προλαμβάνει τη ρευματοπάθεια και βοηθά στην αντιμετώπιση πρησμένων αδένων.